Ο Δήμος Αμφίκλειας-Ελάτειας παρέχει τα κτήρια,το σχολείο παρέχει την γνώση και οι γονείς την συνείδηση

 Δημοσιεύω μια πραγματική έκθεση ενός μαθητή του Δημοτικού. Την έδωσε ή ίδια ή μητέρα του, ανώνυμα φυσικά, για να δείξει και στους άλλους γονείς πώς... απέχουν πολύ από τα παιδιά και πώς χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ή σχέση μεταξύ τους.

Το θέμα της έκθεσης ήταν:

 «Τι επιθυμώ πολύ και θα ζητούσα από τον Θεό να μου το δώσει». Η έκθεση του μαθητή είναι απλή, περιεκτική και κυρίως συγκλονιστική!

«Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ.
Θέλω να με κάνεις τηλεόραση!
Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου.
Να έχω το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένεια μου γύρω από εμένα.
Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω. Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές η ερωτήσεις. Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δεν λειτουργεί.
Όταν είμαι τηλεόραση, θα έχω την παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος.
Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί...
Θέλω τ’ αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου.
Θέλω να νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε-πότε, μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.
Και το τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους

ευτυχισμένους και χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά.
Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!»
Τη δασκάλα πού την διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει.

Ο σύζυγος της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη ρώτησε: «τι συμβαίνει;» Αυτή απάντησε: «Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου».

 Ο σύζυγος αφού τη διάβασε είπε: «Θεέ μου, το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!» Τότε η δασκάλα τον κοίταξε και είπε:

«Αυτή ή έκθεση είναι του γιου μας!..».

Υπάρχει ένα υπέροχο βιβλίο της συγγραφέας ΜΑΡΙ ΓΟΥΙΝ που έχει τον τίτλο «ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΝΑΣ ΞΕΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ».

Αναφέρεται στους γονείς και τα παιδιά τους. Όταν ένα παιδί παρακολουθεί 2 και 3 ώρες τηλεόραση την ημέρα γιατί έτσι ηρεμεί είναι επικίνδυνο για την ψυχική του υγεία. Όταν οι καθημερινές σκηνές βίας που εκλαμβάνει και ασυνείδητα αφομοιώνει, η επιθετικότητα, η λεκτική απαξίωση, το όπλο ως ο τελικός νικητής για να υπερέχεις των άλλων δεν είναι όχι απλά το καλύτερο αλλά στην έρευνα ψυχιατρικής, τηλεόρασης και σχέσεις με τα παιδιά αποσαφηνίστηκε:

Προστρέχουμε πάντα στην νηπιακή ηλικία γιατί αναλύοντας επιστημονικά τα πρώτα 6 με 7 χρόνια ενός ανθρώπου παρατηρούμε τη συνήθισε να κάνει και πως το συνήθισαν στο να επικοινωνεί.

Παρατηρούμε επίσης τον τρόπο που του έμαθαν να επιλύνει της διαφορές τους με όποιον δεν του κάνει τα χατίρια.

Βέβαια μπροστά μας μπορεί να έχουμε έναν ενήλικα ,έναν μεγαλύτερο η απλά έναν υπερήλικα πια αλλά αυτό λίγη σημασία έχει.

Έχει όμως πολύ πως ότι « το όνομα που θα χαράξεις στο φλοιό ενός δέντρου  θα μεγαλώνει μαζί του. Το ίδιο και στην καρδιά του παιδιού σου. Οτι χαράξεις στα τρυφερά του χρόνια αυτό θα διαβάζεις και στα κατοπινά του μεγενθημενο.»

Προσπάθησε να μην εξογκώνεις τα σφάλματα των άλλων .

Να μην σε χαρακτηρίζει η τακτική του γελοιογράφου που εξογκώνει κάτι για να το σατηρήση. Να σε διακρίνει η ευγένεια του ζωγράφου που διορθώνει κάτι για να το ομορφύνει. Μην ασχολήσαι μόνο με το κακό που βλέπεις εύκολα γύρω σου. Προσπάθησε να ανακαλύπτεις την αρετή που είναι συνήθως κρυμμένη.

Να γίνεις εξερευνητής των μαργαριταριών της αρετής στον απέραντο ωκεανό των ανθρώπων και όχι ρακοσυλλέκτης της κακίας στον σκουπιδοτενεκέ της ανθρώπινης αθλιότητας.

Έτσι θα μάθεις πρώτα να κυβερνάσαι και μετά να κυβερνάς. Έτσι θα μάθεις πως ο χαρακτήρας γκρεμίζει ότι μπορεί το μυαλό να χτίσει.

Όποια θέση και αν κατέχεις τούτη την νέα σχολική χρονιά

Του ΓΟΝΕΑ

Του ΔΑΣΚΑΛΟΥ

Του ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Του ΚΑΘΗΓΗΤΗ

Του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ

Του ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΥ

ΟΛΑ ΓΥΡΩ ΣΕ ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ , ΣΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΕΙΡΑ ΓΝΩΣΗ ΜΟΝΟ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;

Ένας μορφωμένος άραγε που δεν έμαθε να ξεχωρίσει ότι δεν πρέπει να έχει:

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ

ΠΛΟΥΤΟ ΧΩΡΙΣ ΜΟΧΘΟ

ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑ

ΓΝΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

ΕΜΠΟΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΗΘΟΣ

ΑΓΑΠΗ ΧΩΡΙΣ ΘΥΣΙΑ

Μπορεί να βοηθήσει άραγε ένα παιδί;

Η αποδοχή της διαφορετικότητας του κάθε παιδιού, η σύγκριση με άλλα παιδιά και το αίσθημα δικαιοσύνης και αλήθειας γίνονται με πολύ γρήγορους ρυθμούς αντιληπτές από κάθε παιδί ΤΌΣΟ σε αυτόν που το διδάσκει ΟΣΟ και σε αυτόν που στέκετε δίπλα του. Το παιδί δεν είναι αυτό που κάποτε θα γίνει άνθρωπος. Είναι ήδη ένας άνθρωπος για αυτό:
Ας σταθούμε απέναντι του με υπευθυνότητα και σεβασμό.

Ας σταθούμε αντάξιοι των καιρών για να εμπνευστούν από εμάς ότι η υπερνίκηση των δυσκολιών της ζωής και η λύση των προβλημάτων, απαιτεί σκέψη θετική και χαμόγελο υγιές.  

ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ