ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΨΗΦΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ;

Στις υπερβολικά δύσκολες συνθήκες που βιώνει η ελληνική οικογένεια πρέπει όλοι, από όποιο «πόστο» και θέση βρίσκεται ο καθένας μας και πάντα στο μέτρο που μπορεί να τη βοηθήσει. Η ελληνική οικογένεια είναι ο μόνος και μοναδικός σύνδεσμος και κρίκος που στηρίζεται κάθε βαθμίδα κοινωνικής ανάπτυξης, εξέλιξης, δημιουργίας, προόδου, πολιτισμού και ελπίδας σε κάθε χώρα .ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΔΕ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΜΕΤΑ ΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΑΝΑΥΣΟΤΗΤΑΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΟΥΝ. . Η ελληνική οικογένεια ήταν ,είναι και θα παραμένει σταθερά να είναι η μοναδική αξία που μέσα σε αυτή, ο νόμος δεν υφίσταται και δεν υπάρχει με τα τυπικά «νομικίστικα πλαίσια» τόσο ,όσο στο γεγονός ότι ακόμη και όταν ο νόμος δεν την καλύπτει, η ηθική υπόσταση αυτής παραμένει, ισχύει και υπάρχει δυναμικά στο γεγονός ότι στις «νομικίστικες επιταγές» απαιτείται «ανθρωπιστική υπέρβαση» για να μην καταντήσουμε από ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΙΘΗΚΟΙ και αρχίσουμε να διαπραγματευόμαστε την θεωρία του Δαρβίνου, ως εξέλιξη στην υπάρχουσα ασθενεί μας σκέψη. Οι άνθρωποι ήταν πάντα αδύναμοι εξάλλου στο να τηρούν τους νόμους. Τους θέσπιζαν όμως. Έτσι σιγά σιγά αποποινικοποιήθηκαν πολλά πράγματα. Η νομική κάλυψη υπήρχε αλλά τα εγκλήματα-εγκλήματα. Αυτό των εκτρώσεων φρικτό δε! Άκου η ποιο ακριβοπληρωμένη κρέμα προσώπου να είναι ένα τεμαχισμένο νήπιο!;.

Πως στηρίζεται λοιπόν η ελληνική οικογένεια;

 Όταν δυο γονείς είναι άνεργοι είναι πάρα πολύ σημαντικό το να πάνε το παιδί τους στον παιδικό σταθμό. Όταν 2 γονείς είναι εργαζόμενοι είναι επίσης το ίδιο σημαντικό. Αν συγκρίνουμε τώρα το ποιος από τους δύο γονείς θα πρέπει να προηγηθεί στο να επιλέξουμε κατηγορία: με σαφήνεια στην αλήθεια ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΔΥΟ ΕΞΙΣΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ. Δεν μπορεί να αγνοήσουμε το γεγονός ότι στον εργαζόμενο παρέχεται σημαντική βοήθεια μιας και δεν γνωρίζουμε αν έχει ανθρώπους για την φύλαξη του παιδιού του, αλλά τεράστια η ευθύνη στο γεγονός ότι πρέπει και οφείλουμε να σκεφτόμαστε έναν παππού η μια γιαγιά που είναι ήδη εξαντλημένη από την κούραση των χρόνων της ζωής τους και δεν έχουν τις δυνάμεις πια να το επιβλέπουν. Ας μου επιτραπεί  η έκφραση νομικά απαράδεκτο το να  επιτρέπουμε, και να εξακολουθούμε να φορτώνουμε μια ηλικία που πρέπει να την προστατεύουμε όσο μπορούμε. Από την άλλη στους άνεργους γονείς παρέχεται όχι απλά βοήθεια ,στήριξη και χαμόγελο ικανοποίησης ,συμπαράστασης, κατανόησης…. με την προσέλευση όλων των παιδιών βοηθιέται ένας γονέας, μια μητέρα, ένας πατέρας, στο να μην απελπιστεί ακόμη περισσότερο από όλες τις πιέσεις που ήδη γύρω του υπάρχουν και κλονίζουν την οικογενειακή ηρεμία που χάθηκε πια, μέσα στα τόσα προβλήματα της καθημερινότητας που έχει να αντιμετωπίσει. Από την άλλη με γνώμονα ποια ψυχολογία που εννοείται ως ενήλικες κατέχουμε καλύτερα, θα αρνηθούμε την δημιουργική απασχόληση ενός παιδιού που το φέρνει ως την πόρτα του παιδικού σταθμού ένας παππού η μία γιαγιά που φέρθηκαν ήρωες στο να μεγαλώνουν μόνοι τους το εγγόνι τους, που οι γονείς το εγκατέλειψαν για χ προσωπικούς λόγους;

Επειδή  η ανευθυνότητα και η ψυχολογία της φθήνιας δεν αρμόζει στην εποχή, κάνω της εξής σκέψεις- ερωτήσεις στον εαυτό μου.

1)       Ποιος νόμος ορίζει τον αριθμό των παιδιών στους δημόσιους παιδικούς σταθμούς;

2)       Ποιος νόμος όρισε, ότι το 15% των παιδιών προσχολικής αγωγής έκαναν προσέλευση και απορροφήθηκαν από άλλα κοινωνικά ιδρύματα που δεν ήταν ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ γιατί οι γονείς τους δήλωσαν ανίκανοι να τα μεγαλώσουν μέσα στην λαίλαπα της τόσης ανέχειας και φτώχειας, και αυτά έκαναν την υπέρβαση της ατομικότητας  για να στηρίξουν την ελληνική οικογένεια;

3)       Μήπως μπερδεύτηκε ο νόμος που είναι για την φύλαξη βρεφών (έως ενός έτους δηλαδή με αυτόν που είναι για 2,5;)

4)       Γιατί ο ιδιώτης που έχει παιδικό σταθμό θα σε πληρώσει πολύ καλύτερα από το δημόσιο αλλά θα έχει καθόλει την διάρκεια της απασχόληση σου και παιδοψυχίατρο να σε επιβλέπει για 15 μέρες πριν γίνει η πρόσληψη σου; Γιατί σου αναθέτει 30 παιδιά να διαπραγματευτείς την ηρεμία των προσωπικών τους παιδικών μαλωμάτων στην επίβλεψη των ικανοτήτων σου;

5)       Γιατί γελοιοποιούμε την αξία άνθρωπος;

6)       Γιατί χάσαμε την χαμένη αθωότητα;

7)       Ποιος νόμος ορίζει το να μεταχειριζόμαστε επιδέξια γονείς και να πατάμε πάνω στην υπερβολική τους αγάπη ώστε  να κινδυνολογούμε για την ασφάλεια τους; Αυτό είναι νομικά και ηθικά απαράδεκτο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΦΕΡΕΙ ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΠΟΙΝΕΣ!

8)       Ποιος νόμος ορίζει  πότε θα σταματήσουμε να παίζουμε πονηριές με τους γονείς με στόχο να κερδίσουμε προσωπικές φιλοδοξίες και προσωπικές εξυπηρετήσεις;

9)       Ποιος νόμος ορίζει, να ορίζουμε αριθμό παιδιών βάσει ψήφων και αυτό να αποτελεί τεκμηριωμένη και σοβαρή άποψη;

10)   Ποιος νόμος ορίζει, να μεταφέρονται τα προβλήματα και οι δυσκολίες των μικρών παιδιών προς αρνητικό σχολιασμό, καθώς επίσης και των οικογενειών τους προς τρίτα πρόσωπα εκτός από την ίδια την οικογένεια και πάντα προς κοινή συνεργασία για την ομαλή εξέλιξη των παιδιών τους;  

11)   Ποια ψυχολογική προσέγγιση αξιοπρέπειας και αξιοπιστίας στον εαυτό μας, μας επιτρέπει να ψηφίζουμε άγνοια και να καθοδηγούμε και στην άγνοια και άλλους;

12)   Ποιος νόμος όρισε, να μαγειρεύουν εναλλάξ 2 παιδαγωγοί σπίτι τους και να πάνε το φαγητό σε δημοτικό παιδικό σταθμό ό οποίος σταμάτησε το διατροφικό πρόγραμμα ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΌ ΣΤΑΘΜΌ  λόγω κρίσης; Γιατί οι παιδαγωγοί αυτοί απαίτησαν από Τον Δήμαρχο της πόλης τους αυτό το έργο μην διαφημιστεί πουθενά; Μήπως πρέπει να μπορούμε να αντιληφθούμε και άλλα πράγματα που συμβαίνουν δίπλα μας και γύρω μας και είναι άξια θαυμασμού; Mήπως δεν είναι άξιο θαυμασμού ότι σε άλλους δήμους της χώρας ιδρύουν κοινωνικά μαγαζιά ρουχισμού, τροφίμων, κοινωνικά φαρμακεία, κοινωνικά φροντιστήρια, κοινωνικά ιατρεία και τόσα άλλα; Πολλοί γιατροί με διαφορετικές ειδικότητες αποφάσισαν 20 επισκέψεις δωρεάν το μήνα σε όποιον έχει ανάγκη σε άλλο δήμο. Μήπως όλα αυτά και τόσα άλλα που συμβαίνουν δεν δείχνουν το ενδιαφέρον των πολιτών για τον διπλανό του;H κοινωνική αλληλεγγύη είναι επιτακτική ανάγκη πια από όλους τους τομείς και φορείς.

13)   Γιατί στην Σουηδία έχουν ιδρύσει έναν κρατικό παιδικό σταθμό και μέσα σε αυτόν εκτός από τους παιδαγωγούς, δεν υπάρχει καθόλου εποπτικό υλικό, βιβλία, παιχνίδια, παζλ, κατασκευές κ.τ.λ εκτός από υφάσματα, για να αναπτύξουν στο παιδί την αίσθηση  τι μπορεί να κάνει,  να σκεφτεί, και να δημιουργήσει μόνο με αυτό που έχει; Μήπως οι Σουηδοί δεν είχαν χρήματα να αγοράσουν υλικά για τα παιδιά;

14)   Μήπως  πρέπει να ομολογήσεις δημόσια ποιόν ψηφίζεις και πόσους ψήφους δίνεις αν θες να μην χρειαστεί ξανά να βιώσουμε  το «κρυφό σχολειό»; ! θυμάσαι ; τότε που ήταν μόνο ένας δάσκαλος, τα παιδιά 5-6 στο ξύλινο θρανίο, σόμπα ανύπαρκτοι, δάσκαλοι που είχαν λύσει όλα  τα ψυχολογικά τους προβλήματα και όλες τις πολιτικές του διαμάχες-διαφωνίες και έμπαζαν  και από το παράθυρο παιδιά, οι ψήφοι των Ελλήνων λες και διόλου δεν επαρκούσαν για να επιτελέσουν το χρέος τους ή να αρνηθούν, με λιγάκι υπομονή  θα φύτευαν την λύση! Και για ρουσφέτι ούτε λόγος να γίνεται , υπεράσπιζαν την γη των ηρώων που σήμερα τους ονόμασαν όλους «αλήτες», «κομπλεξικούς», «ομοφυλόφιλους»,  μα πάνω από όλα «παρανοϊκούς» στην ιδέα πως μόνοι τους ήθελαν να είναι στην ποιο πλούσια χώρα που είχαν.

15)   Mήπως χρειαζόμαστε όλοι περισσότεροι ψυχραιμία; Μήπως πηδάμε ως το νταβάνι σοκαρισμένοι φοβερά από την εγωκεντρική φρασεολογία κάτω από την εξτρεμιστική και αναρχική επιφάνεια χωρίς να μπαίνουμε ποιο βαθιά από την επιδερμική κάλυψη για να δούμε την γνησιότητα της πραγματικότητας που κρύβεται πίσω από αυτή;

16)   Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια Πόρτα-νόμος κλειστεί. Χιλιάδες παράθυρά και παραθυρόφυλλα ανοιχτά όμως.. Έκλεισαν απότομα όλα τα παράθυρα. Ο σπιτονοικοκύρης ξαφνίστηκε από το γεγονός σχεδόν πανικοβλήθηκε. Οι γείτονες έτρεξαν να τον ρωτήσουν γιατί; Δεν αντικατοπτρίζεται ποια η ορατότητα , το σπίτι δεν παραμένει ασφαλές! Στάσου ίσα που πρόλαβαν να του πουν : μην φωνάζεις! δεν φταίμε εμείς που δεν είχες αγοράσει από αυτές που έχουν το στρογγυλό μικρό γυάλινο κύκλωμα στην μέση για να μπορείς να δεις από μέσα-έξω!

Aπο το γραφείο τύπου

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ