ΟΙ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ 2013 ΕΠΙΤΑΣΣΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ ΣΕ ΑΦΘΑΙΡΕΣΙΕΣ…

Ήταν μικρόσωμος ο τελώνης της σημερινής ιστορίας.

Ένα μικροκαμωμένο ανθρωπάριο, που απέκτησε πλούτο πολὺ διά του απεχθούς για τις λαϊκὲς μάζες και ζηλευτού για τοὺς κερδοσκόπους της εποχής εκείνης επαγγέλματος

του φοροεισπράκτορα.

Και ήταν απεχθή το επάγγελμα, διότι αυτοὶ ποὺ ασκούσαν την είσπραξη της φορολογίας για λογαριασμό τού κράτους, ζητούσαν συνήθως περισσότερα από τοὺς φορολογουμένους, κερδίζοντας έτσι παράνομο χρήμα για τον εαυτό τους.

Και ήταν συνάμα ζηλευτό το επάγγελμα, γιατί πολλοί οι αδικούντες και οι παράνομοι εν μέσο ημών.

Το ότι ήταν όμως «μικρός τη ηλικία», δηλαδή μικροκαμωμένος, δεν τον εμπόδισε να Φανή «μέγας τη καρδία». Έμαθε ότι ο Χριστός θα περνούσε από την περιοχή· ανέβηκε σε ένα δέντρο, για να Τον δη, καθώς δι’ εκείνης της οδού επρόκειτο να διέλθει ο Κύριος.

Τί παράδοξο κι αυτό!

Να είσαι άνθρωπος της παρανομίας και να ζητάς να δεις τον Δίκαιο.

Να ζεις ευχάριστα στο σκοτάδι της αμαρτίας και να λαχταράς να γνωρίσεις το φώς της σωτηρίας, να κερδίζεις με αδικίες χρήματα και να επιζητάς την φιλία με τον εκουσίως πτωχό Διδάσκαλο!

Όχι, δεν είναι αντιφατικός ο χαρακτήρας του Ζακχαίου, γιατὶ τα πνευματικώς και ηθικώς αντίθετα δεν συμβιβάζονται.

Ο Ζακχαίος άρχισε να κατανοεί την αλήθεια της ζωής, όταν έμαθε για το κήρυγμα της μετανοίας, για τα θαύματα, τις θεραπείες των ασθενών, των θαυμαστό χορτασμό τον χιλιάδων ακροατών τού Ιησού Χριστού.

Και πήρε την μεγάλη απόφαση να γνωρίσει έστω από μακριά τον Κύριο.

Είχε συστολή στην καρδιά του, είχε επίγνωση της αμαρτωλότητός του, κατανοούσε ότι ήταν ένας βρώμικος άνθρωπος, και γι’ αυτό δεν τόλμησε να...εξαγοράσει μία συνάντηση με Εκείνον.

Το μυστήριο της μετανοίας είχε αρχίσει να διενεργείται μέσα στην καρδιά του, όταν αισθάνθηκε την εσωτερική του ασχημοσύνη. Και η απόφαση πάρθηκε!

Υπήρχαν και τότε Ζακχαίοι. Αλλά για έναν έγραψε η περικοπή.

Σήμερα είναι ανάμεσα μας πολύ περισσότεροι Ζακχαίοι.

Με άλλα ονόματα ,

καινούργια μέλει ,

μιας άλλης οικονομικής επιτροπής ,

μιας άλλης μεγαλύτερης δυναστείας αυταρχισμού,

μιας νωχελικής νοοτροπίας,

μιας σκανδαλώδεις συμπεριφοράς,

μιας αυτοπροβολής εξευτελισμού της ανθρώπινης αξίας ,

μιας σαρωτικής εγωκεντρικής ασθένειας,

μιας μιζέριας πουλημένων ιδανικών και ξεπουλημένης ελληνικής πραγματικότητας,

μιας νοοτροπίας να θεωρείς την ορθοδοξία κατώτερη και από δούλο,

μιας αγωνίας που πουλήθηκε ολόκληρη μέσα στα ψεύτικα χαμόγελα της αθεΐας,

μιας λαίλαπας σχολικής καθίζησης όπου τα παιδιά δεν πρέπει μέσα στον εκπαιδευτικό προγραμματισμό να επισκέπτονται και να βλέπουν, να συζητούν μετά και να γνωρίζουν ένα άφθαρτο λείψανο ενός αγίου που ίσως να το θυμούνται με νοσταλγία σε όλη την μετέπειτα ζωή τους γιατί πολύ απλά καθοδηγούνται

ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ.

Μιας λαίλαπας που ήρθε να σου αρπάξει ότι κρατάς γιατί δεν άξιζες να το κρατάς, γιατί δεν έμαθες ποτέ σου πως η λέξη κακία δεν αρμόζει στο χώμα τις γης που πάνω της πατάς.

Μιας κοινωνίας που δεν θεωρεί απλά δικαίωμα σήμερα αλλά ανακαλύπτει και διατυμπανίζει πως η ομοφυλοφιλία πρέπει να είναι προβαλλόμενο πρότυπο οικογενειακής εστίας.

Μιας κοινωνίας απο πολλούς δήμους τις χώρας που θεωρούν πια την ενασχόληση με την ιστορία αλλά και τα άρθρα που κάποιοι έμπειρη, έγκυρη, γνώστες, ειδήμονες, φιλαλήθεις και πραγματογνώμονες της ιστορικής αξίας του ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΡΟΥ καταθέτουν και αναλύουν … την θεωρούν τιποτένια ενασχόληση.

Μιας κοινωνίας όπου έκανε ριάλιτι σόου ακόμα και αυτή την Αγάπη για να μας κάνει ποιο εύκολα να συγκινούμαστε και που θεωρεί ίσως και μέχρι αυτή την στιγμή, πως οι φροντίδα των ηλικιωμένων απαιτεί πολλά « ρεάλια »και πολλά «σεντούκια» πού δεν τα χαρίζουν ως οφείλουν στην ευαίσθητη ηλικία οι εκλεγμένοι.

Μιας κοινωνίας που ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΠΙΑ ΘΑ ΞΕΧΩΡΊΖΟΥΝ και δεν θα μπαίνουν στο ίδιο καζάνι που κοχλάζει ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ για τον πολύ απλό λόγο ότι

«η μη προβλέψιμη εξέγερση απαιτεί αλήθειες ,προτεραιότητες, παραγωγικότητα ανθρώπων και δίκαιο.»

Σ ε μια κοινωνία όπου ακόμα και το αγαθό του ΝΕΡΟΥ το έκλεισε και θεώρησε ότι και αυτό πρέπει να το στραγγίσει σε «ταγάρι»,για να μην αφήσει ίχνη καθώς περπατά πίσω του, αλλά τώρα κάμπτεται και παροτρύνει τους άλλους ότι ο τελικός φταίχτης είναι ο θεός που χιόνιζε!

Mάλλον αγνοούσαν ηθελημένα το τραγούδι του ποιητή Σεφέρη:

Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε πηγάδια, δεν έχουμε πηγές,

μονάχα λίγες στέρνες άδειες και αυτές,

που ηχούν και που τις προσκυνούμε.

Ο τόπος μας είναι κλειστός. Τον κλείνουν οι δυο μαύρες συμπληγάδες.

Στα λιμάνια την Κυριακή σαν κατεβούμε να ανασαίνουμε να φωτίζονται βλέπουμε

στο ηλιόγερμα σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τέλειωσαν,

σώματα που δεν ξέρουν ποια ποιον να αγαπήσουν.

Η Ιστορία ωστόσο έχει καταγράψει ότι κανείς μεγάλος ηγέτης δεν έμεινε στο απυρόβλητο άνευ της συκοφαντίας και της υποχθόνιας υπονόμευσης.

Όλοι οι μεγάλοι γνώρισαν τον πόλεμο από τα συμφέροντα που, κατά καιρούς, λιπαίνουν ανθρώπους και κοινωνίες.
Μόνο με τους ασήμαντους δεν ασχολείται κανείς, με εκείνους που σιωπούν για να μην ενοχλούν και τους ενοχλούν, γι’ αυτό και τάχιστα ξεχνιούνται.

Η περίπτωση του, όμως, είναι ξεχωριστή, γιατί γνώρισε τη φθορά και την πολεμική με ύπουλο τρόπο, με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, με πιο φοβερά εκείνα που προήλθαν εκ των έσω!

Κανείς, όμως, δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Χαρισματικός οδηγός έβλεπε μπροστά, την ώρα που οι επικριτές του δεν μπορούσαν να δουν πέρα από τη μύτη τους.

Κι όμως, αυτό το χάρισμα, όπως και πολλά άλλα, δεν εκτιμήθηκε, αλλά λυσσωδώς χλευάστηκε.

Οι χαρακτηρισμοί δίνουν και παίρνουν σε όλες τις ιστορικές εξελίξεις:

«ενοχλητικός»,

«υπερβολικός»,

«ακραίος»,

«οπισθοδρομικός»,

«φανατικός»,

«χουντικός»,

«νευρικός»,

«πονηρός»,

«αυταρχικός»,

«αδιάλλακτος»,

«μονόπλευρος»

Πόσο διαφορετικά θα ήταν, όμως, τα πράγματα σήμερα, αν οι κάθε λογής ηγεσίες εκείνης της εποχής δεν τον αντιμετώπιζαν ως ανταγωνιστή (!) και τα φερέφωνά τους ως απειλή (!), αλλά φιλοσοφούσαν τους λόγους του και στέκονταν με προσοχή στις απόψεις του.

ΑΣ σταθούν όσοι ασχολούνται με τα κοινά στο ύψος της περίστασης πού οι καιροί απαιτούν για να στηρίξουν ΟΛΟΥΣ τους πολίτες του Δήμου Αμφίκλειας-Ελάτειας που αγαπούν γνήσια γιατί η ιστορία του μικροκαμωμένου ΖΑΚΧΑΙΟΥ δεν τιμήθηκε από τους ΕΛΛΗΝΕΣ και ας μην ξεχνούν οι ενασχολούμενοι με τα κοινά, το όραμα του μεγάλου αγωνιστή που διακήρηξε:

<< Κανείς ασφαλώς δεν θέλει να ζει σε έναν κόσμο παρακμής, αντιφάσεων, αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων αδικίας και αμοραλισμού.

Η κατάσταση δεν αλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν αντίσταση.

Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας.

Οι αναθεωρητές πολύ καλή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των ελλήνων τα κάστρα των θυσιών.

Σταθείτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μην ξεπουλάτε τα πρωτοτόκια σας.

Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατά επανάληψη αποδείξει και θα το αποδείξει και πάλι.

Αντίσταση και ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ότι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ότι κινδυνεύει >>.

Mεταξύ αυθαιρεσίας και ανάπτυξης υπόγραψε την ανάπτυξη της συνείδησης για τον Δήμο μας , καταδικάζοντας τον Σταλινισμό γιατί ακόμα και μέσα στους μπολσεβίκους χτίστηκαν παλάτια.

Με τιμή σε όσους αξίζουν την τιμή.

Με θάρρος στη διαθεσιμότητα περισσεύματος θάρρους.

Με την καρέκλα εκείνη που θα παραμείνει στον Δήμο για να καθίσουν οι πολίτες.

Βασιλοπούλου Παναγιώτα του Ανδρέα