Η πρωτοπορία των εκπαιδευτικών της Αμφίκλειας ως πρότυπα της επανάστασης των αξιών,δίνουν φτερά στην παιδεία ως έννοια ανθρωποκεντρική

Μια έκθεση με «επίκαιρα» μηνύματα:

«Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν αναβολικά και μίση αλλά  φιλία…ειρήν稻

Έλληνας μαθητής της Β’ Γυμνασίου, από τα Γιαννιτσά ήταν ο νικητής του διεθνούς διαγωνισμού έκθεσης της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (UPU). Το θέμα του φετινού διαγωνισμού ήταν «Γράψτε μια επιστολή σε έναν αθλητή ή μια μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες». Στο διαγωνισμό πήραν μέρος πάνω από 1 εκατομμύριο νέοι από 55 χώρες, μέσω των ταχυδρομείων τους και νικητής αναδείχτηκε ο 14χρονος Έλληνας.

«Η σύνθεση είναι πρωτότυπη, πολύ προσωπική και δημιουργική, ενώ αναδεικνύονται έντονα οι Ολυμπιακές αξίες», αναφέρει η διεθνής κριτική επιτροπή επισημαίνοντας τον απλό και δημιουργικό τρόπο γραφής του Μάριου Χατζηδήμου.

Ο νικητής θα βραβευθεί την Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείου, δηλ. στις 9 Οκτωβρίου 2012, στην Ντόχα του Κατάρ, στο πλαίσιο του 25ου Παγκόσμιου Συνεδρίου της ΠΤΕ που θα διεξαχθεί με τη συμμετοχή 149 χωρών.

Τον Απρίλιο ο 14χρονος είχε αναδειχτεί νικητής στον αντίστοιχο πανελλήνιο διαγωνισμό και η έκθεση διαβιβάστηκε στο διεθνές γραφείο της Π.Τ.Ε μέσω των ΕΛ.ΤΑ, όπου και έγινε η τελική κρίση των εκθέσεων των μαθητών από όλες τις χώρες.

Ακολουθεί η έκθεση του Μάριου Χατζηδήμου:

«Γιαννιτσά, 25/01/12

Κύριο Ρότζερ Φεντερερ,

Tennis sport club of Bussel,

Switzerland.

Αγαπητέ Ρότζερ Φέντερερ,

Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σ’ έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σ’ ευχαριστήσω… να σ’ ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό και το τένις!

Χρόνια παρακολουθώ τους αγώνες και τις προσπάθειές σου στα γήπεδα, χειροκροτώ τις νίκες σου και θαυμάζω την επιμονή σου στις δύσκολες στιγμές. Το ανέβασμα σου όμως στο βάθρο του νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν το «σερβίς», για την δική μου είσοδο στο άθλημα.

Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι, να βλέπεις την ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη, με κρατούσε εκεί και συνέχιζα…

Συνέχιζα και ονειρευόμουνα… Κάποια μέρα, κτυπώντας το μπαλάκι, εκσφενδονίστηκε μαζί και η φαντασία μου, μακριά, πολύ μακριά στον χρόνο και στον τόπο. Βρέθηκα, λέει, εκεί, στην Αρχαία Ολυμπία, στην μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες. 776 π.Χ.- οι κήρυκες γυρνούν όλη την Ελλάδα και αναγγέλλουν το γεγονός. Οι πόλεμοι σταματούν, γιατί ο αθλητισμός ενώνει και συμφιλιώνει τους ανθρώπους, έτσι τουλάχιστον ήταν τότε! Νέοι από κάθε άκρη της χώρας, καταφθάνουν εκεί με λεβέντικη ψυχή και σώμα, για ν’ αγωνισθούν τον «καλόν αγώνα», το «Ευ αγωνίζεσθαι». Τι υπέροχες λέξεις, τι φανταστική ατμόσφαιρα!

Ήσουν κι εσύ, λέει, εκεί. Οι ιστορικές μου γνώσεις σε απορρίπτουν, όμως η φαντασία μου σε θέλει εκεί. Ν’ αγωνίζεσαι και να στεφανώνεσαι με την αγριελιά. Να ποτίζεις με τον ιδρώτα σου, το χώμα της αρχαίας Ολυμπίας και να δοξάζεσαι μαζί με τον Διαγόρα της Ρόδου, τον Πολυδάμα, τον Θεαγένη…

Ναι, είμαι περήφανος, που η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα, έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού. Το αθλητικό πνεύμα, σαρκώθηκε και μορφοποιήθηκε στους αγώνες της αρχαιότητας. Η Ολυμπιακή φλόγα, λαμπρυνόμενη με τις άξιες του Ελληνικού πολιτισμού, φώτισε την οικουμένη. Η αγωνιστικότητα, η ευγενής άμιλλα, ο αυτοέλεγχος, η συνεργασία, μέσ’ από τον αθλητισμό, εμπλούτισαν και όλη την στάση του ανθρώπου απέναντι στην ζωή…

…Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος, ακτινοβολώντας την χαρά της νίκης, όταν σε πλησίασα ντροπαλά, σου έπιασα το χέρι, σε κοίταξα στα μάτια και σε ρώτησα:

- Πως νοιώθεις, Ρότζερ; Τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά;

- Άκου μικρέ μου, μου απάντησες με μια φωνή κρυστάλλινη, που ακόμα αντηχεί στ’ αυτιά μου. «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ», να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ’ το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία σου. Νίκη υπέρβασης του εαυτού σου. Και κάτι ακόμα: «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία ν’ αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπω ν’ αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα ν’ αγωνίζομαι και να νικώ!

- Άουτ! Μάριε, συγκεντρώσου επιτέλους στο παιχνίδι! Ήταν η φωνή του προπονητή μου, που με έβγαλε ξαφνικά από την ονειροπόλησή μου. Όμως όχι, εκείνη την ημέρα, δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρωθώ σε κανένα παιχνίδι. Ήθελα να διηγηθώ, όλα αυτά που έζησα, στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Όλοι μαζί, ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου, γίναμε μια συντροφιά κι αναβαπτισθήκαμε στο πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων. Μιλήσαμε για το περίφημο «Ευ αγωνίζεσθαι», αυτό που οι σύγχρονοι άνθρωποι, μπορούν τέλεια να ερμηνεύσουν ετυμολογικά, όσον όμως αφορά την πράξη, δυσκολεύονται από λίγο έως τραγικά! Στοχεύοντας αποκλειστικά στον πρωταθλητισμό, λούζονται στα βρώμικα κι επικίνδυνα νερά των αναβολικών, θυσιάζοντας στον βωμό της εφήμερης δόξας, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος. Η εξόντωση του αθλητή και η δυσφήμιση των αγώνων, είναι το μόνο αντίτιμο που εισπράττει κανείς από τέτοιες ενέργειες.

Ε, λοιπόν για μένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν, ούτε αναβολικά, ούτε πρωταθλητισμό, ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για την συμμετοχή, «ευ αγωνίζεσθαι», φιλία, ειρήνη και σ’ αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες.

Σταματώ εδώ την φλυαρία μου, που ίσως σε κούρασε και σου εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου, σε όλη σου την ζωή, ν’ αγωνίζεσαι, να νικάς και ν’ αγαπάς, όπως ακριβώς εσύ μου δίδαξες. Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά και σε περιμένω, εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε… Στην αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, στην πατρίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Στην πανέμορφη και πολυαγαπημένη μου πατρίδα, που όσες δυσκολίες και τρικυμίες κι αν περνά τώρα, « δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά», γιατ’ «έχει στο κατάρτι της βιγλάτορα, παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα»!

Με αγάπη και θαυμασμό,

Μάριος Α. Χατζηδήμου»

Δυστυχώς, τελευταία σπανίζουν στον τόπο μας οι καλές ειδήσεις. Μία καλή είδηση είναι η παρακάτω: Ο μαθητής του γυμνασίου Γιαννιτσών Μάριος Χατζηδήμος σε διαγωνισμό έκθεσης της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (UPU) βγήκε πρώτος στον διεθνή αυτό διαγωνισμό.
Θέμα του ήταν «Γράψτε μία επιστολή σε έναν αθλητή ή μία μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες». Στον διαγωνισμό έλαβαν μέρος περισσότεροι από ένα εκατομμύριο νέοι από 55 χώρες μέσω των ταχυδρομείων τους. Νικητής αναδείχθηκε ο δεκατετράχρονος Έλληνας.

 Η διεθνής κριτική επιτροπή αναφέρει το σκεπτικό της: «Η σύνθεση είναι πρωτότυπη, πολύ προσωπική και δημιουργική, ενώ αναδεικνύονται έντονα οι ολυμπιακές αξίες».
Η βράβευσή του έγινε στην Ντόχα του Κατάρ, στις 9-10-2012, Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείου, με τη συμμετοχή 149 χωρών. Ο νεαρός μαθητής είχε πριν βραβευθεί από αντίστοιχο πανελλήνιο διαγωνισμό. Γράφει με γνώση, ζέση, πίστη και αγάπη, απλά και με νόημα, επαγωγικά και ωραία.

Η έκθεσή του απευθύνεται στον πρωταθλητή του τένις Ρότζερ Φέντερερ.
Του γράφει με θαυμασμό για τους αγώνες του, που ενέπνευσαν και τον ίδιο. Τις δυσκολίες και τους κόπους του αθλήματος. Ο νους του πηγαίνει στην αρχαία Ολυμπία, τότε που αγωνίζονταν για ένα δάφνινο στεφάνι τον καλό αγώνα. Είναι περήφανος για την πατρίδα του που έθεσε τα θεμέλια του παγκόσμιου αθλητισμού. Αρχαίες ιερές ιδέες φώτισαν την οικουμένη.

Βάζει στο στόμα του αθλητή που θαυμάζει τα λόγια:

«Αγωνίζομαι σημαίνει νικώ. Η συμμετοχή, ο αγώνας είναι ήδη μία μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ’ το τρόπαιο». Επίσης «Νικώ σημαίνει αγαπώ.

Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπο να αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό που μου χαρίζει τη δυνατότητα να αγωνίζομαι και να νικώ».

Όπως τονίζει ο μαθητής, που διδάσκει, οι σύγχρονοι γνωρίζουν καλά την ετυμολογία του «ευ αγωνίζεσθαι», απέχουν όμως πολύ από την πράξη. Ξένες, νόθες και άπρεπες πράξεις μολύνουν την ιδέα του αθλητισμού. Για τον μικρό αθλητή οι Ολυμπιακοί Αγώνες σημαίνουν πολύ ορθά χαρά για τη συμμετοχή, φιλία, ειρήνη και συνεργασία.

Μιλά στο τέλος για μία Ελλάδα με λαμπρή ιστορία, ιερό παρελθόν, του πολιτισμού και του αθλητισμού, πανέμορφη και πολυαγαπημένη πατρίδα.

Είπαμε, αποτελεί μία καλή είδηση η βράβευση αυτή,

Ο μαθητής αυτός δεν γνωρίζει τι γίνεται γύρω του;

Δεν παρακολουθεί την ειδησεογραφία που τρομάζει;

Φαίνεται έχει καλή παιδεία και θερμή πίστη, που τον κάνει να ελπίζει.

 Ασφαλώς και δεν είναι ο μόνος νέος. Μας συγκινούν, ενισχύουν και χαροποιούν.

Ο πατέρας του Μάριου Χατζηδήμου είναι ιατρός και κληρικός.

 Θα χαίρεται ιδιαίτερα κι αυτός την πρόοδο του παιδιού του. Τον συγχαίρουμε εγκάρδια. Τέτοιες ειδήσεις μας δίνουν κουράγιο αρκετό.

Σε Τέτοιου είδους παιδεία και με τέτοιο ήθος και ύφος , στέκονται δίπλα στους μαθητές τους

και οι εκπαιδευτικοί  του δήμου Αμφίκλειας

προσκαλώντας

όλους τους πολίτες του ΔΗΜΟΥ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ-ΕΛΑΤΕΙΑΣ

στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 22/1/2013 στο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ για έναν πάρα πολύ απλό λόγο.

Θεωρώ τον σημαντικότερο ίσως χωρίς να είμαι ούτε ειδήμον ούτε δάσκαλος.

Για να πεισθούν σε τούτη την εποχή τα νειάτα που πια γνωρίζούν τα πάντα από πολύ μικρή ηλικία, ζητούν να βρουν  να δουν αλλά και να αναγνωρίσουν

ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΑΞΙΕΣ που απλώς άκουσαν η διάβασαν κάπου.

ΝΑ ΕΝΣΑΡΚΩΘΕΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ.

Από αυτό εξάλλου υστερεί η κοινωνία όλοι. Για να μην πω ο πλανήτης ΓΗ.

Βασιλοπούλου Παναγιώτα του Ανδρέα.